Współczesne filmy animowane to nie tylko baśnie. To także życiowe historie o zwykłym – niezwykłym, szarym, codziennym życiu. Ale wiele z nich ma prawdziwie duchowe przesłanie. Dlatego warto – zwłaszcza na poprawę humoru, relaks i emocjonalny odpoczynek. Pod kocykiem, z herbatką i małym co nieco. Najpiękniejsze filmy animowane – bajki duchowe – dla starszej publiczności 🙂 Zebrałam dla Was jedne i drugie. Bajki duchowe i trójwymiarowe. Bajki magiczne i “przyziemne”. Baśniowe i prozaiczne. Spektakularne i wyciszone. Wszystkie warte obejrzenia – zawsze ze względu na wyjątkowość samej animacji – jej wartość artystyczną, ale przed wszystkim z uwagi na opowiadaną historię. Większość z nich mogą oglądać także dzieci, choć zapewne nie wszystko zrozumieją. Jest też sekcja wybitnie lub głównie dla dorosłych, gdyż fakt, że są animowane w żaden sposób nie zmienia ich wymowy, ani treści. Co również istotne, przy wyborze bajki, czy filmu kierowałam się także wartością dodaną – otóż ani dorośli, ani mali widzowie nie dostaną w trakcie żadnego seansu drgawek, serwowanych przy większości amerykańskich, epileptycznych animacji. Zaczynamy jednak od baśni, którą – gwarantuję – zachwycą się i mali i duzi: I. Baśniowe Arcydzieła Animacji To baśnie tak piękne wizualnie, że zapierają dech w piersiach. Zilustrowane niezwykłą, subtelną muzyką. Nasycone symboliką, magią, sacrum… Mam oczywiście przede wszystkim na myśli wybitnego Irlandczyka – Tomma Moore’a, który opierając się na celtyckiej mitologii, tworzy animacyjne cudeńka: 1. Sekret Księgi z Kells To opowieść o małym szamanie. I o tym, że aby dotrzeć do istoty rzeczy, trzeba przejść przez własny mrok. 2. Sekrety morza Magiczna podróż i legenda o selkie pół-kobietach pół-fokach. Irlandzki folklor i kino drogi mieszają się w doskonałej harmonii, a wszystko w zachwycającej oczy i uszy oprawie. I dobra wiadomość dla fanów Tomma Moore – w 2020 planowana jest premiera kolejnej baśni Wolfwalkers 3. Duża ryba i begonia To już inna estetyka, lecz nadal wspaniała historia. Baśnie japońskie trudno sklasyfikować – trudno napisać w jednym zdaniu – o czym są. Wątki i obrazy płyną, budzą dawno uśpione wspomnienia, symbole rezonują z wyobraźnią, snami, a może pamięcią innych wymiarów? Przepiękna, subtelna, pełna słodyczy historia. II. Animacje nieco bardziej surrealistyczne …czyli wciąż historie baśniowe, których fabuła wciąga bez reszty, lecz może bardziej… dosadne? Niektóre nasycone wisielczym humorem, niektóre epatują prozą życia. Obydwa te kryteria spełnia: 4. Opowieść wigilijna „Adaptacja powieści Dickensa” może brzmieć szaro i nudno, ale zapewniam, że ta na pewno taka nie jest. Znakomita animacja! Wstrząsająca, jeśli chodzi o oddanie realiów XIX wiecznej nędzy, brudu i zacofania. Niesamowita, jeśli chodzi o dbałość o szczegóły – siedzisko skórzanego fotela, włoski na nosie Scrooga, obdrapane ściany, śnieg z deszczem…. Wszystko jest hiperrealne. Czapki z głów! A w głębszej warstwie? – Pokazana praca duchowa, jaką może wykonać człowiek… pod wpływem Ayahuaski. Tak, wiem, Dickens jej nie pił (?), ale to, w jakiej warstwie pracują duchy, które przychodzą do Scrooge’a w wigilijną noc – co i w jaki sposób mu pokazują, przebijając się przez beton zamarzniętego serca, jestem w stanie porównać wyłącznie do działania tej medycyny. Poniżej angielski zwiastun, w polskiej wersji, jak zwykle świetna, kreacja Piotra Fronczewskiego: 5. Dziwna magia I kolejny artysta z opowieścią z innych wymiarów, czyli George Lucas. Oglądając tę baśń, nasuwał się nam wspólnie jeden wniosek – Dziwna Magia powstała pod patronatem LSD. Tym razem Lucas wykreował świat wróżek, elfów, krasnali, duszków kwiatowych i wszelkich leśnych i łąkowych drobinek oraz po raz kolejny opowiedział historię o zakończeniu epoki trójwymiarowego dualizmu (to samo pokazał w ostatniej części Gwiezdnych Wojen i wkrótce pojawi się na ten temat artykuł). Jedna uwaga – jeśli nie lubisz musicali (ja nie lubię), wytrwaj do momentu, gdy akcja się rozkręci. Potem z piosenkami jest coraz lepiej (pojawiają się remixy Doorsów, Electric Light Orchestra itd.), a fabuła robi się coraz bardziej interesująca. Prawdziwie hipisowska bajeczka dla dzieci i dorosłych. 6. Fantastyczny Pan Lis Może jako rekomendacja wystarczyłyby dwa słowa? …Wes Anderson…? A jeśli to nie mówi Ci wszystkiego, dodam: Wyspa Psów, Grand Budapest Hotel. Pociąg do Darjeeling. Zrobił je ten sam facet. Fantastyczny Pan Lis jest wcześniejszą bajką, niż Wyspa Psów i równie znakomitą. Halo Szpicbródka, dandysowski humor, inteligencja, styl i klasa. Zresztą zobacz sam-a: 7. Gnijąca panna młoda Widziałam bardzo dawno, więc w pamięci pozostał mi głównie wyjątkowy klimat oraz poetyka oswajania śmierci. I to właśnie z tych dwóch powodów Gnijąca panna młoda znalazła się w tym zestawieniu. 8. Bajki Studia Ghibli To japońskie kultowe baśnie animowane. I mimo, że już o nich pisałam, nie może ich zabraknąć w tym zestawieniu: Poniżej chyba mój ulubiony: Laputa – podniebny zamek III. Na poważnie i raczej tylko dla dorosłych (i dorastających) Głównie ze względu na zbyt poważną tematykę – nudną dla młodszych. A czasem także zbyt odważne sceny lub trudne treści. 9. Persepolis Czarno-biała opowieść o dorastaniu w trakcie rewolucji islamskiej w Iranie. Biografia Iranki, która musi sobie radzić w ojczyźnie przejętej przez fanatyków i na emigracji, gdzie także nie jest jej łatwo. Bardzo prawdziwe – czasem smutne, czasem śmieszne. Jak to w życiu… 10. The Prophet – Prorok Tytułowy “Prorok” to książka autorstwa Khalila Gibrana – poety, malarza, filozofa, mistyka (?). Wydana w 1923 roku, przetłumaczona na 100 języków, była kultową pozycją w czasach dzieci kwiatów. Animowana opowieść The Prophet to luźne nawiązanie do postaci autora i przede wszystkim hołd dla mądrości i duchowego wymiaru książki. Niezwykłą stroną tej animacji jest fakt, że została podzielona na kilka “segmentów”, z których każdy zilustrował inny artysta. Jest przepiękny fragment autorstwa Tomma Moore’a i równie poetycki oraz bardzo symboliczny – autorstwa Michała Sochy. Baśń pełna spokoju, na odpoczynek i ukojenie. 11. Żywiciel Straszne realia życia w talibańskim Kabulu oczami małej dziewczynki. Historia o tym, że bardzo często nawet z beznadziejnej sytuacji jest jakieś wyjście, a moc opowieści – symboli i wyobraźni, czasem jest jedynym, co nam pozostaje i jedynym, co może nam pomóc. Niemniej, z prawdziwym bólem serca i łzami w oczach oglądałam tę animację. Wojna w Afganistanie trwa od 18 lat! Talibowie od 2018 roku znowu zaczęli kontrolować większość kraju, jak donosi przedstawiciel przy ONZ – najbardziej cierpią cywile, a wśród nich oczywiście kobiety i dzieci. Nic się nie zmienia… “Żywiciela” (Breadwinner) obejrzysz na Netflix 12. Anomalisa Uwaga, animacja nie dla dzieci! Poszukiwanie sensu i celu życia, naturalistyczna scena erotyczna, subtelne zawiłości dorosłych spraw – chciałabym napisać więcej, ale nie mogę, ze względu na ryzyko spoileru. Film dla dorosłych o dorosłych życiu w 3D. Daje do myślenia. 13. Mary and Max Kolejny dowód na to, że film animowany niejedno ma imię. Plastelinowe (?) kukiełki reprezentują raczej brzydotę życia, niż jego piękno. A i sama historia do łatwych nie należy – 8-letnia, przeraźliwie samotna dziewczynka z alkoholowego domu pisze list do przypadkowej osoby w Nowym Jorku. Szuka przyjaciela i znajduje go – okazuje się nim cierpiący na zespół Aspergera 40-letni samotnik, który w swój wyjątkowy świat wprowadza nas, odpowiadając listownie na dziecięce pytania Mary. Przyjaźń okazuje się być trwała, a czasem stanowi jedyną kotwicę łączącą oboje rozbitków z życiem. Nie znam żadnej osoby z Aspergerem, ale czuję, że ta animacja przybliża nam ich świat z dużą czułością, szacunkiem i zrozumieniem. Warto! 14. Harvie Krumpet Aby zrozumieć urok animacji Mary and Max jeszcze przed seansem, obejrzyj 20-minutową oskarową (!) bajkę tego samego twórcy – Adama Elliota. Harvie Krumpet to chłopiec urodzony przed wojną w biednej polskiej rodzinie, naznaczony chorobą i pechem, który mimo to radzi sobie, jak potrafi najlepiej i cieszy się swym życiem. Najbardziej jednak rozczuliła mnie w tej animacji symulacja polskiej mowy – gdy „mówi” matka głównego bohatera, wydaje z siebie zabawne szuszczące dźwięki. Zdaje się, że tak nas właśnie słyszą w Australii 🙂 Poniżej cały film (23 minuty), niestety znalazłam wyłącznie w angielskiej wersji: 15. Warszawa 1935 Jedyna w tym zestawieniu animacja, której nie widziałam w całości, ale polecam w ciemno. Już sam fragment wystarcza, by się zachwycić: 16. Czerwony żółw Refleksyjna bajka dla dorosłego widza, o której pisałam już wcześniej w: 16 Niesamowitych filmów, które trzeba zobaczyć i które trudno zapomnieć. „Dla porządku” i żeby nie ominąć, zamieszczam także i w tym zestawieniu. A na koniec jeszcze 2 animacje – tym razem bardzo krótkometrażowe: 17. Zatrudnienie Film o “sensowności” pracy w trójwymiarze (6 min) -> Czytaj więcej o pracy na Jasnej Polsce! 18. Single Life Film o jednym, zwyczajnym życiu. Po prostu. Jak się okazuje można je streścić do 2 minut. IV. Filmy animowane jeszcze nie obejrzane ….a coś mi mówi, że mogłyby pasować do tego zestawienia. Chciałam zdążyć i obejrzeć oraz opisać je wszystkie przed publikacją, ale nie ma na to czasu. A zatem trochę w ciemno, bazując na recenzjach, ocenach i zwiastunach: 19. Louise nad morzem Póki co, widziałam pierwszych 20 minut i zamierzam wznowić seans w wolnej chwili. Historia taka, jak animacja – subtelna, spokojna, niedosłowna. Dla niektórych może okazać się zbyt spokojna, a wręcz statyczna. Albo nawet śmiertelnie nudna. No i dziwaczna. Jeśli lubisz szybsze tempo, Louise może Cię pokonać, ale czemu by nie spróbować? Zwiastun jest bardzo ładny… Tutaj można obejrzeć całą animację bezpłatnie, bez logowania, online. 20. Dyskretne uroki starości Gorzko-słodka animacja o życiu staruszków w domu starców. 21. Opowieści z Ziemiomorza Na podstawie znanej cyklu powieści fantasy “Ziemiomorze” Ursuli K. Le Guin. 22. Dinozaur Podobno najbardziej niedoceniona bajka Disneya. I pięknie pokazane dinozaury aż 30 różnych gatunków (i epok). Według jednego z użytkowników na Filmweb: Film o życiu – bez owijania w bawełnę, bez cukierkowości, dramat w animowanym świecie. Zachowanie dinozaurów bardzo naturalne, pięknie odwzorowane. Animacja na najwyższym poziomie, włącznie z muzyką, która powoduje dreszcze. A Ty, jakie animacje polecasz? Czego zabrakło w tym zestawieniu? Daj znać w komentarzu pod tekstem (NIE na fb, bo tam wszystko zniknie na zawsze po kilku dniach). Aho! I sprawdź koniecznie najnowsze ogłoszenia z kategorii: Festiwale – wakacje – zjazdy – konferencje: Zobacz też inne filmy warte obejrzenia na Jasnej Polsce! Pomóż Jasnej Polsce, by powstawały kolejne! Zostań naszym Patronem!Zrób szybki przelew!Wspieraj nas kupując dla siebie!

Niby jest, ale jakby go nie było… (…)W pewnej chwili do salonu przyszedł Krzyś. – Tato – zaczął, podchodząc do stołu, przy którym siedział tata. – Czy mogę Ci opowiedzieć, kto dziś przyszedł do nas do klasy i co nam przyniósł pokazać? – Yhmm..– nie odrywając wzroku od komputera, odrzekł tata. – Mów, mów, ja słucham. I tak jak wcześniej, znów zastukał palcami w klawiaturę, a oczy miał wpatrzone w ekran laptopa. Krzyś usiadł przy stole naprzeciwko taty i zaczął mówić: – Dziś na pierwszą lekcję, razem z naszą panią, przyszedł pan podróżnik. Tak się przedstawił. Powiedział, że bardzo dużo podróżuje po świecie, a potem opowiada o tym dzieciom w szkołach, bo może ktoś tak jak on, polubi przygody i podróże. I wiesz, on najczęściej podróżuje statkami, bo uwielbia morza i oceany. Tato – nagle przerwał swoje opowiadanie Krzyś, by o coś zapytać – czym się różni morze od oceanu, bo się nie zapytałem, a strasznie jestem ciekaw. Czym się różni morz od oceanu? Po tym pytaniu zapadał długa cisza. W tym czasie Krzyś wpatrywał się w tatę, czekając, aż ten odpowie. Najpierw pomyślał, że tata się zastanawia nad odpowiedzią, bo może to pytanie było trudne… ale kiedy ciągle nie słyszał odpowiedzi, postanowił powtórzyć: – Tato, słyszałeś? Czym się różni morze od oceanu? Wiesz, czy nie wiesz? – troszkę zniecierpliwionych głosem zapytał Krzyś. I dalej nic. Jakby taty nie było. Czyli nie tylko dla mnie go nie było, kiedy się bawiłem tuż obok jego nogi. Niby był, a jakby go nie było. Teraz Krzyś również to zauważył. Wstał z krzesła i zbliżył się do taty. – Tato! – głośniej niż poprzednio powiedział Krzyś i pociągnął tatę za rękaw koszuli. – Co takiego synku? Coś chciałeś ode mnie? Bo nie słyszałem? – lekko zdezorientowany pan Andrzej zwrócił się w stronę syna, który stał teraz tuż obok niego.– Pytałem, czym się różni morze od oceanu, bo pan podróżnik raz pływał po morzu, a innym razem przez ocean, kiedy odwiedzał różne kraje i miejsca na ziemi – już trzeci raz zadał do samo pytanie Krzyś i widziałem, że gdzieś zniknęła ta iskra radości, którą miał, gdy przyszedł, żeby podzielić się swoimi przeżyciami ze szkoły. – Aa… morze od oceanu, powiadasz… – lekko niepewnym głosem odezwał się pan Andrzej i znów wrócił do stukania w klawiaturę. Normalnie, jakby ktoś go porwał i zostawił tu tylko ciało, bo głowy tu na pewno nie było. To znaczy, pan Andrzej myślami był zupełnie gdzie indziej i nie zwracał uwagi na to, co dzieje się wokół niego. Nawet dla kogoś z podzielną uwagą, byłoby trudno w takiej sytuacji przekonać dziecko, że jest słuchane. Tym bardziej komuś takiemu, jak tata Oli i Krzysia, który z pewnością tej podzielności nie miał. Co więcej, gdy robił jedną rzecz, poświęcał temu całą swoją uwagę. To też dobra cecha, którą po tym zdarzeniu postanowił wykorzystać i sprawić, by uważne słuchanie stało czym naturalnym w ich domu. Jasny układ Nie tylko Krzysiowi trudno było porozumieć się z tatą. Również pani Ewa nie mogła do niego dotrzeć po powrocie do domu. Jak zwykle, tak i w tym przypadku, wszystko było po coś dobrego. Choć Krzysiowi przykro się zrobiło z powodu tego, co zaszło między nim, a tatą, to ostatecznie wszyscy domownicy na tym skorzystali. Co więcej, nauczyli się super rymowanki, która pomogła zapamiętać to, na co wszyscy w domu się umówili. Na pomysł ustalenia pewnej zasady wpadł tata Krzysia. Pomyślał, że pomoże ona zarówno dzieciom, jak i rodzicom we wzajemnych relacjach. Dzieci też nie słuchają uważnie O tym wie każdy rodzic. Wystarczy, że maluch zasiądzie przed telewizorem lub komputerem, czy tabletem, a znika razem z butami. Można do niego mówić, a i tak nie usłyszy. A nawet, gdy potwierdzi, że słyszy, to i tak nic do niego nie dotrze. Dlatego pan Andrzej postanowił wprowadzić zasadę uważnego słuchania wśród wszystkich, w tym również u dzieci, by uważne słuchanie weszło wszystkim w nawyk. A że jest bardzo prosta i wygląda na bardzo korzystną dla każdego, z jej akceptacją nie było najmniejszych problemów. Sam Krzyś przyznał, że umie się skupić na budowie wieży z klocków i słuchaniu tego, co tata akurat chce mu powiedzieć. Jeśli chcesz wiedzieć, jaka to zasada, zajrzyj do bajki i wykorzystaj ja w swoim domu. Dziś trudno o człowieka, który słucha w pełni uważnie. Wszechobecne telefony zawładnęły dużymi i małymi, co sprawia, że mało kto dziś ze sobą rozmawia twarzą w twarz. Chyba, że tym drugim “rozmówcą” jest telefon. Fragment Uwielbiam bawić się długą trawą przyniesioną z ogrodu. Gdy tylko taką wyrwę, od razu przynoszę do domu i … co ja wtedy nie wyprawiam. Skaczę, tarzam się, biorę trawę w pyszczek, chowam pod dywan, a potem… i to jest najlepsze: biegnę pod ścianę, biorę długi rozbieg i pędzę w stronę dywanu, gdzie ukryłem swoją zabawkę (czyli źdźbło trawki). Kiedy jestem już blisko, robię wślizg i daję nura, wjeżdżając najpierw łapkami, a zaraz potem pyszczkiem pod dywan. Jest. Znów udało mi się ją znaleźć. Potem kładę się na boku obok dywanu i tylnymi łapkami kopię w niego tak szybko, że aż pyłki kurzu lecą i …zaczynają się pojawiać nitki… Wiem, wiem… trochę jestem psuj, ale pani Ewa kiedyś to widziała i mi na to pozwoliła. Powiedziała, że dywan jest już trochę stary i nic się nie stanie, jeśli trochę się nim pobawię. Przejdź do pełnej wersji Uważne słuchanie Czy bajka “Sztuka słuchania” pomoże ci w lepszej komunikacji ze swoim dzieckiem? Na pewno stanie się dobrą okazją do rozmowy na temat aktywnego i uważnego słuchania. Nie wiem, czy pomysł pana Andrzeja przyjmie się również u ciebie w domu, ale na pewno warto spróbować. W tym również pomoże ci bajka. Nikt nie lubi być ignorowany, również dzieci. Dlatego jeśli dowiedzą się, że mogą liczyć na twoją pełną uwagę, coś może się zmienić w ich myśleniu. Nawet, jeśli początkowo zdarzać się wam będzie dzielić uwagę na telefon lub komputer i osobę, która chce wam coś powiedzieć, to warto spróbować. Nigdy nie wiesz, kiedy zaskoczy i zostanie na dobre. Bajka szczególnie przyda się dzieciom, które: mają problem z uważnym słuchaniem innych, również w szkole czy przedszkolu, ciągle zabiegają o uwagę dorosłych, czują się ignorowane i niesłuchane, lubią opowiadać o tym, co przeżyły danego dnia. Pomocna będzie też dla ciebie, jeśli: nie potrafisz uważnie słuchać swojego dziecka, chcesz, by uważne słuchanie na dobre zagościło w twoim domu, masz problem ze zwróceniem uwagi swojego dziecka na to, co do niego mówisz, w domu nie potraficie słuchać siebie nawzajem, chcesz odpocząć po pracowitym dniu i miło spędzić czas z dzieckiem. Myślisz, że bajka “Sztuka słuchania” spodobałaby się twojemu dziecku? Jeśli tak, możesz mu dać o wiele więcej. Ta bajka jest jedną z 21 opowieści, które dostępne są w zbiorze pt. Przygody Kota Afika Pozytywne przekonania w formie rymowanek. Wzruszają, śmieszą, uczą, zapadają w serce i umysł Możesz wybrać wersję do czytania lub słuchania. Albo też obie wersje, bo czasem zechcecie poczytać, a innym razem wspólnie posłuchać jednej z wesołych i uczących czegoś nowego bajek. Ebook i audiobook zawiera następujące bajki: 1. Nowa rodzina 2. Wizyta u pani weterynarz 3. Wyznanie Krzysia4. Wszystko jest po coś5. Trudne słowo NIE6. Czy w ciemności mieszkają potwory?7. Gdy nie chce się uczyć8. Lubię siebie9. Nikt nie musi być winny10. Kiedy kończy się zabawa 11. Kochasz mnie, czy nie?12. Sztuka słuchania13. Jesteś ważny14. Każdy jest wyjątkowy15. Niesprawiedliwe słowa16. Kto próbuje, temu się udaje17. Daj mi chwilkę18. Sukces – to takie proste. Część I19. Sukces – to takie proste. Część II20. Potrzebuję twojej pomocy. Część I21. Potrzebuję twojej pomocy. Część II Wszystkie rymowanki wplecione w przygody kota Afika, to pewnego rodzaju afirmacje dla dzieci, czyli pozytywne myśli, które pomagają w budowaniu dobrych, korzystnych i wspierających przekonań. Jeśli dobrze się zakorzenią w umyśle i sercu, pozostaną z nimi na całe życie i pomogą je przeżyć najpiękniej, jak to tylko możliwe. To nie koniec Bajka “Sztuka słuchania” to nie tylko historia widziana oczami kota Afika, któremu też spodobała się zasada wprowadzona przez pana Andrzeja. To też okazja do rozmowy i jednocześnie pomoc w jej przeprowadzeniu. W każdej chwili możesz wracać do tego, co wydarzyło się w domu Pogodnych i pytać, co dziecko o tym sądzi. Pamiętaj też, by również w czasie tej rozmowy słuchać uważnie tych, którzy akurat mają coś do powiedzenia. Tego samego domagaj się od innych, gdy ty będziesz przy głosie. Słuchajcie, czytajcie i uczcie się od siebie nawzajem tego, a uważne słuchanie niech będzie darem dla innych i cennym przekazem, że jesteście dla siebie ważni. *Tekst zawiera linki afiliacyjne do Programu Partnerskiego Wydawnictwa Złote Myśli

bajki o miłości dla dorosłych